فرایند سخت کردن فولاد مبتنی بر تحولات استحاله فازی است که این عمل توسط آستنیته کردنکه یک فرایند دیفوزیونی است در حالت جامد انجام می شود.در سخت کردن فولاد باید به 1- نوع فولاد 2- دما و زمان آستنیته کردن  3- محیط سرد کننده  توجه کرد زیرا در نتیجه نهای موثر هستند .در این آزمایش تاثیر درجه حرارت آستنیته کردن درسخت کردن دو نوع فولاد را بررسی می کنیم.
برای هر نوع فولادی یک گستره ی دمای آسنیته کردن برای سخت کردن مشخص شده که به دمای سخت کردن موسوم می باشد. انتخاب این دما به گونه ای می باشد که فولاد پس از کوئنچ شدن دارای ساختاری با دانه های ریز بوده ودر ضمن حداکثر سختی را نیز داشته باشد.
اگر دمای سخت کردن پائین تر از حد مطلوب هم منجر به تشکیل پرلیت وبینایت شده و با ایجاد این دو فاز سختی کاهش خواهد یافت.در اثر کوئنچ کردن فولاد در محیط با قدرت سرد کنندگی زیاد آستنیت تبدیل به مارتنزیت می شود.
کلا برای سخت کردن فولاد در ابتدا باید فولاد را آستنیته کنیم.فرایند آستنیته کرده فولاد یک فرایند نفوذی در حالت جامد است و وارد منطقه مذاب نمی شود. هر چه ساختار فریت وسمانتیت ظریفتر باشد تعداد هسته های  آستنیت بیشتر خواهد بود و زمان نفوذ کوتاهتر خواهد بود.
دمای آستنیته کردن در فولا هیپو یوتکتوئید حدودا 50 تا 30 درجه بالاتر از Ac3 می باشد و در هیپر یوتکتوئید 50 تا 30  بالا تر از Ac1 می باشد.بعد از آستنیته کردن کوئنچ می کنیم .

حرارت دادن فولاد بالاتر از Ac3 باعث تشکیل هسته های آستنیت در فصل مشترک فریت و سمانتیت می شود و افزایش دما باعث می شود فریت حذف شود و سمانتیت حل شود و کاملا 
تک فاز آستنیت تشکیل شود.و اگر در مدت زمان کافی در این دما نگه داریم دانه ها کاملا همگن می شوند . اگر فولا هیپو در منطقه ی دو فازی + قرار گیرد برای مدت زمان کافی در نهایت فولاد تبدیل به آستنیت شده و مقداری هم فریت خواهد داشت.و بعد از کوئنچ کردن مارتنزیت و فریت خواهیم داشت.فریت فازی نرم است و مارتنزیت فازی بسیار سخت که با کنار هم قرار گرفتن این دو خواص مکانیکی افت خواهد کردو یک نوع سخت کردن ناقص است. ولازم است که فولاد هیپو را حتما تا بالاتر از Ac3 حرارت دهیم.ولی در فولاد هیپر نیازی نیست که تا بالاتر از Acm حرارت بدهیم و تا بالاتر از Ac1 حرارت دادن کافی است.و احتیاجی نیست که کاملا آستنیته شود و حضور مقداری سمانتیت کروی در ساختار مفید بوده و مقاومت به سایش فولاد را افزایش می دهدبه علت اینکه سمانتیت فازی سخت است.در صورتی کاملا فولاد هایپو را آستنیته کنیم خطرناک است زیرا سمانتیت زیادی که در آستنیت حل شده است درصد کربن را افزایش می دهد و منجر به تشکیل آستنیت باقیمانده پس از کوئنچ می شود.در نهایت منجر به کاهش سختی خواهد شد.
افزایش دما آستنیته کردن موجب1- درشت شدن دانه های آستنیت و کاهش مقاومت به ضربه و در نهایت اشاعه ترک راحتر صورت می گیرد.2-در اثر کوئنچ کردن فولاد شکست کریستالی خشن اتفاق می افتد و قطعه تاب بر می دارد که اثرات بسیار نا مطلوبی هستند.